OBORNIKI. W ubiegłym tygodniu informowaliśmy o realiach redystrybucji węgla przez samorządy, a dokładniej, przez samorząd obornicki. Wyjściowa cena węgla proponowana przez spółkę państwową PGE wynosiła wówczas 2100.
W ciągu tygodnia rząd się zmitygował i zaproponował 1500 złotych. Potrzebne też były nowe przepisy powalające gminom na sprzedaż węgla z ominięciem akcyzy, bo jako podmioty nieposiadające koncesji musiałyby ją płacić.
Posłowie przyjęli ustawę węglową. Wynika z niej, że spółki gminne i związki gminne będą mogły kupować węgiel od importerów za maksymalnie 1500 złotych za tonę.
Ponieważ będą ponosić koszty związane m.in. z transportem, będą mogły doliczyć maksymalnie 500 złotych do rachunku i sprzedać go odbiorcom docelowym – mieszkańcom maksymalnie za 2000 złotych za tonę. Tu trzeba do końca wyjaśnić owe 500 złotych na koszty dla gmin. W Polsce jest 38 składowisk, do których spółki węglowe dowiozą węgiel.
Oborniki obejmuje składowisko w Ostrowie Wlkp., oddalonym od Obornik o niemal 160 kilometrów.
Koszt dowozu na teren gminy będzie znaczny, a jeszcze dochodzą koszty przygotowania węgla do sprzedaży jak i samej sprzedaży.
Burmistrz Tomasz Szrama jest skłonny do pełnej współpracy w dystrybucji węgla, o ile omawiane w czwartek przepisy zamienią się w prawo, którego wciąż nie ma. Na razie było pierwsze czytanie. W ciągu tygodnia ustawa ma trafić do Senatu, a ten ma 30 dni na jej zwrot do Sejmu.
Czy Senat zaproponuje jakieś poprawki? Zapewne tak, bo nie wszystkie elementy ustawy podobają się posłom. Już wiele się mówi o braku gwarancji jakości paliwa, a to dość poważny problem, bo węgiel z Kolumbii spala się najczęściej jedynie w 60% a kazachski w 80%. Resztę stanowi odpad, który podnosi cenę, a burmistrzowi trudno będzie uwzględniać reklamacje.
Tak czy inaczej ustawa trafi do Sejmu 21 listopada, a Sejm, wykreśliwszy uprzednio wszystkie poprawki, uchwali ją i przekaże do podpisu prezydentowi.
Prezydent podpisze i choć co do tego nie ma żadnych wątpliwości.
Wówczas pierwszy węgiel zacznie trafiać do gmin, także do Obornik. Będzie już prawdopodobnie początek grudnia.
Zakładając jednak, że do grudnia wszystkie elementy dystrybucji węgla przez burmistrza będą zapięte na ostatni guzik, to aby kupić węgiel w preferencyjnej cenie, trzeba być przede wszystkim osobą, której przysługuje dodatek węglowy. Konieczne będzie też złożenie do gminy wniosku o zakup preferencyjny. Gdy osoba kupująca załatwi te wszystkie wymogi nabędzie prawa do zakupu… 1,5 tony węgla. Tak, półtorej tony i nie więcej.
Drugie półtorej tony będzie mogła kupić w roku przyszłym.
Jest to spora niedoskonałość, bo kupujący będzie mógł kupić 3 tony węgla płacąc zań łącznie 6.000 złotych plus dwukrotnie za dowóz, o ile nie dostarczy go sobie sam.
Nie będzie możliwości sprawdzenia jakości węgla. Trzeba będzie brać, jak leci i to co leci.
Aby była preferencja, państwo musi do interesu dołożyć, a mowa o pomocy kosztującej podatników około 3 mld złotych.
W Obornikach działa kilka koncesjonowanych sprzedawców węgla. Jeżeli burmistrz porozumie się z nimi, a wiemy o prowadzonych rozmowach, to powstanie problem rozróżnienia węgla drogiego od taniego.
Składom węglowym nie opłaci się zwracać hurtownikom węgla, który już leży na składach, bo dla wielu obywateli 3 tony węgla na rok nie wystarczą i będą musieli dokupić węgiel niedotowany, więc drogi.
W miniony piątek zapytaliśmy sekretarza gminy o postęp w przyszłej dystrybucji węgla. Odparł: Na razie czekamy na legislację przepisów umożliwiających gminie działanie zgodne z prawem.
Tu wyjaśniamy niezorientowanym, że całość procesu legislacyjnego wieńczy ogłoszenie w Dzienniku Ustaw. Gdy we wspomnianym Dzienniku ukaże się odpowiednia ustawa, można będzie rozpocząć starania o tani węgiel od burmistrza Obornik, Rogoźna czy wójta Ryczywołu.
