Odszedł Olbrzym

OBORNIKI. W sobotę 27 lipca 2019 r. odszedł Zenon Begier, wybitny sportowiec ziemi obornickiej w świecie sportu znany pod pseudonimem „Olbrzym” ze względu na swój ponad dwumetrowy wzrost (202 cm). Dziś jego zasługi, szczególnie dla lekkiej atletyki w Obornikach, są trochę zapomniane, dlatego warto przypomnieć sobie tę wybitną postać.
Zenon Begier urodził się 23 listopada 1935 r., mieszkał wraz z rodzicami i rodzeństwem przy ul. Lipowej 6. Kolejno był pracownikiem młyna Dalhmanna i Państwowego Przedsiębiorstwa Robót Kolejowych. Swoją przygodę ze sportem rozpoczął w latach 50-tych w tzw. „Klasztorku”, gdzie wówczas była sala do ćwiczeń oraz małe i boisko. Organizacją życia sportowego w Obornikach zajmował się wówczas Zygfryd Maćkowiak. To pod jego okiem trenował późniejszy reprezentant i rekordzista Polski, dwukrotny olimpijczyk. Wszystkich, którzy trenowali w klasztorku pod nadzorem Maćkowiaka nazywano „Maćkami”. Wówczas największą karierę Zenonowi wróżono na piłkarskim boisku w roli bramkarza.
Dlatego „Olbrzym” wstąpił w szeregi obornickiego klubu „Sparta”. Będąc już jako nastolatek bardzo wysokim chłopcem rozpoczął swoją przygodę ze sportem jako całkiem niezły bramkarz. Jak sam wspominał po latach, niestety przez kontuzję ręki jego bramkarska przygoda dość szybko się zakończyła. Gdy był młodym zawodnikiem, próbowali zwerbować go w swoje szeregi poznańscy trenerze koszykówki oraz boksu.
W 1956 r. wszystkie plany upadły w związku z powołaniem go do odbycia zasadniczej służby wojskowej. Tam rozpoczęła się jego wielka przygoda z dyskiem. Najpierw wziął udział w mistrzostwach jednostki, następnie w Mistrzostwach Polski wojsk lotniczych, gdzie uzyskał godny na tamte czasy wynik ponad 38 metrów. Po powrocie do Obornik najpierw sam przygotował sobie bazę treningową, a następnie, z powodu braku trenera na miejscu, trafił do poznańskiej „Warty”.
Życie sportowca chcącego solidnie trenować nie było wówczas łatwe. Pana Zenona nie omijały wtedy chwile zwątpienia i załamania. Zwyciężyła jednak chęć osiągnięcia sportowego sukcesu. Pomógł mu w tym ówczesny dyrektor Fabryki Mebli Henryk Kaliszan, otaczając „Olbrzyma” szczególną opieką osobistą, która pozwoliła mu na regularne treningi, wyjazdy na obozy i właściwe przygotowanie się do Igrzysk Olimpijskich. W 1960 r., osiągając podczas zawodów wynik ponad 55 metrów, został zauważony przez trenera Jana Mulaka. Nowy okres w sportowej karierze rozpoczął się z chwilą poślubienia wspaniałej sportsmenki Janiny Wytyk i zmiany barw klubowych na WKS „Zawisza” Bydgoszcz. Swoją karierę sportową kontynuował w latach 1957-1970.
Zenon Begier reprezentował Polskę na Igrzyskach Olimpijskich w Rzymie 1960 roku oraz w 1964 roku w Tokio. Ponad czterdzieści razy reprezentował Polskę w bardzo popularnych meczach międzypaństwowych, trzy razy wystąpił w barwach narodowych na Mistrzostwach Europy w Belgradzie, Budapeszcie i Atenach.
W roku 1965 ustanowił rekord Polski w rzucie dyskiem. Mając 202 cm wzrostu był chyba najwyższym dyskobolem na świecie.
Po zakończeniu kariery sportowej Zenon Begier zajmował się szkoleniem młodzieży w rzutach. Jego wychowankowie zdobyli 86 medali Mistrzostw Polski. W latach 1980-1989 był trenerem kadry narodowej dyskoboli. Za wybitne osiągnięcia sportowe i działalność na rzecz klubu sportowego WKS Zawisza Bydgoszcz był wielokrotnie nagradzany i odznaczany m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, medalem „Za Zasługi dla Polskiego Komitetu Olimpijskiego”.
W 2006 r., podczas uroczystej sesji Rady Miejskiej z okazji Dni Obornik, Zenon Begier otrzymał medal Zasłużony dla Ziemi Obornickiej. Inicjatorem przyznania tego wyróżnienia był Tadeusz Ratajczak.
Zenon Begier był 40-krotnym reprezentantem Polski, rekordzistą kraju w rzucie dyskiem (60.49) dwukrotnym mistrzem Polski. Jego rekordy życiowe: w pchnięciu kulą – 16.10 (16 lipca 1964 Warszawa) i rzucie dyskiem – 60.50 (22 września 1968 Frankfurt n/Odrą). Największy sukces odniósł w Stuttgarcie (1965), kiedy zwyciężył w finale Pucharu Europy – 58.92 (dwa starty w mistrzostwach Europy w Belgradzie w 1962 i Budapeszcie w 1966 miał nieudane). Trzykrotnie notowany był w rankingu światowym:1964 (7), 1965 (3), 1966 (8). Mistrz Sportu z roku 1961.
Zenon Begier był i pozostał bez wątpienia dumą i chlubą Obornik, rodzinnego miasta, w którym pozostali jego wierni kibice i przyjaciele.